Beste Lezer,
Er zijn erg weinig zekerheden in de financiële wereld.
Er worden er heel veel geponeerd, maar die blijken uiteindelijk allemaal toch niet waar te zijn.
Neem bijvoorbeeld deze : “What goes up must come down”.
Really ?
Ik zie het niet. De markt zou al maanden geleden hebben moeten corrigeren, maar doet dat maar niet.
The market refuses to budge heet dat dan.
Ooit zal het er wel eens van komen natuurlijk.
Dat is trouwens altijd zo met markt-voorspellingen.
Die zijn altijd juist, gelijk in welke richting ze gaan, als je maar zo verstandig bent er geen termijn op te plakken. Dan klopt het altijd. Gegarandeerd.
Maar een boute uitspraak, of voorspellling, samen mét een timing, dat is tricky.
Er zijn immers geen zekerheden.
Hier is er nog één : “This time is different”.
Dat is ook zo een hardnekkige.
Financiële historici hebben vastgesteld dat deze uitspraak bij elke grote markt-beweging telkens opnieuw wordt geponeerd.
Natuurlijk bij elke soort crisis, een schuldencrisis, een eurocrisis, een subprime crisis, een crash, een oorlog, whatever, maar ook bij elke rally, zoals na het einde van de koude oorlog, de opkomst van het internet (dot.com), tech na de pandemie, dan tech in het algemeen en nu meest recent “AI”.
Telkens opnieuw, en telkens met dezelfde stelligheid: “this time is different”.
Carmen Reinhard en Kennet Rogoff schreven er zelfs een heel boek over.
Met de niets-verhullende titel “This Time is Different”.
Om uitvoerig aan te tonen dat het niet waar is. It never is.
John Templeton, een beroemde aandelen-investeerder uit de vorige eeuw, noemde het “the four most expensive words in the English language”.
(die man leefde in de vorige eeuw. Vandaag zijn er nieuwe kandidaten om de duurste woorden te zijn in het Engels : “Brexit means Brexit” bijvoorbeeld…😉 )
Dus ge moet wel extreem contrarian zijn om te willen beweren dat het nu deze keer, jawel, toch anders is.
Dus gaan we precies dat even doen.
Ik ben gelukkig niet alleen. Deze SvdM parafraseert een artikel uit de Financial Times van een aantal dagen geleden van Karen Ward, Chief Market Strategist EMEA bij JP Morgan Asset Management.
Zij begint met de stelling om te draaien. Markten zijn onderhevig aan “recency bias”. Wat in de toekomst zal gebeuren is een afspiegeling van wat in het verleden gebeurde.
Concreet, zegt zij, denkt de markt dat we weldra kunnen terugkeren naar onze pre-pandemie wereld en de oude regels terug van toepassing gaan zijn. U weet wel, die fantastische wereld van lage groei, lage inflatie en lage interestvoeten, waardoor geld lenen bijna gratis was en we alles konden kopen en daardoor de waarderingen omhoogduwden, van alle activa, roerend en onroerend, en van tech in het bijzonder, want winst over 15 jaar werd gewaardeerd alsof de winst nu al op tafel lag.
Maar dat is fout, zegt Karen Ward. We gaan niet terug naar die wereld.
De pandemie gevolgd door Ukraine en de nieuwe kijk op China heeft de wereldeconomie structureel veranderd. De lage en stabiele inflatie was vooral het gevolg van een geglobaliseerde economie. Die is voorbij.
Overvloed is voorbij. Overvloed van goedkope producten is voorbij. Overvloed van energie is voorbij. Overvloed van goedkope arbeid is voorbij. Overvloed van goedkoop geld is voorbij.
Welkom aan schaarste en volatiliteit (het omgekeerde van stabiliteit). Door de verlegging van de aanvoerlijnen (alternatieven op China), door de switch naar andere energiebronnen (waarvan we de meeste nog moeten installeren), door de effecten van klimaatverandering, en nog wat andere dingetjes, gaan we nu een nieuwe realiteit binnen.
Een realiteit waarin ook de overheids-austeriteit, een andere factor van lage groei – lage inflatie, voorbij is. Overheden geven nu terug massaal geld uit. Eerst omwille van de pandemie, nu omwille van het klimaat. Build Back Better. Op zich niet fout, maar lage groei is daarmee wel definitief voorbij. En dus ook lage inflatie en dus ook lage rentevoeten.
Wat betekent dat dan, volgens Karen Ward, zo een gewijzigde wereld ?
Wel twee dingen :
– The discount rate is back. En dat betekent de terugkeer van het belang van actuele winsten, vandaag, in tegenstelling tot toekomstige winsten. En dus een nieuw paradigma voor (een bepaald type) tech aandelen…
– The end of US exceptionalism. Het exceptionele van de Amerikaanse aandelenmarkt, op het vlak van nominale groei, van interestvoeten, van muntwaardering, loopt mogelijk op zijn einde.
En dus concludeert zij :
“Investors have to stop relying on ideas that worked for the past decade.
The world has changed and asset allocation decisions must follow”.
***
We zullen zien.
Het is ongetwijfeld zo dat de discontovoet terug is van (lange tijd) weggeweest.
Maar of de financiële wereld écht veranderd is, weet ik niet.
Ik denk het niet.
Het is nog steeds zo dat we aandelen moeten kiezen van solide bedrijven met degelijk management.
Omdat die bedrijven zich zullen aanpassen, en daardoor op koers zullen blijven.
En dus wij ook. Stay the course.
Napoleon wist dat al. Die zou immers gezegd hebben :
A good definition of an investment genius is a person who can do the normal thing when all those around are going crazy.
Hij zei dat waarschijnlijk niet over investeren maar over een militaire geest.
En waarschijnlijk ook niet in het Engels …
But you get my point.
***
That’s the news
cheers !
Arne
