Beste Lezer,
De vorige “Stand van de Markt” is al even geleden, en dat heeft te maken met redenen die er hier niet toe doen (tweede fonds opgericht, tax ruling gekregen, DBI-statuut uitgewerkt, enz.) en ook met één reden die er wel toe doet.
Namelijk dat ik lang heb zitten zwoegen op deze Stand van de Markt, omdat het onderwerp niet makkelijk is.
Ik wil immers met deze Stand van de Markt proberen een steentje te verleggen in het grote debat “actief versus passief beleggen”.
U weet wel, passief beleggen zoals in indexfondsen of “trackers”, die hetzelfde rendement halen als de markt, maar aan veel lagere kosten.
Of zoals in : “why still pay an active manager when you can get the same, or a better, return for less fees ?”
Daar kan je toch geen zinvol antwoord op bedenken ?
Of toch ?
Eerst even afspreken wat wat is
Passief investeren is de verzamelterm voor alle technieken van investeren waarbij het “beheer” zich beperkt tot de eenmalige samenstelling van het fonds.
Eenmaal het fonds is samengesteld volgt het vanaf dan gewoon de evolutie van de bestanddelen van zijn samenstelling.
Zo kan je bv. een fonds maken van 20 aandelen en daar de aandelen uit de Bel-20 insteken (al dan niet in dezelfde verhouding, of “weging”, als in die Bel-20-index).
Of je kan een fonds maken met de 500 aandelen uit de S&P 500, of gewoon een fonds met alle “tech” aandelen, of alle “Chinese tech” aandelen, of “retail” of “e-commerce” aandelen, of goud, of zilver, of alle edele metalen, of grondstoffen, of Russische oligarchen, of wat dan ook.
Al deze soorten fondsen “tracken” dus de evolutie van de bestanddelen van hun samenstelling. Als alle edele metalen stijgen, stijgt ook dat fonds. Als de Bel-20-index zakt, zakt ook het fonds dat deze index trackt.
(technisch kan je dit bereiken door met zo een tracker-fonds de bestanddelen daadwerkelijk te kopen, maar je kan het ook bereieken door die bestanddelen niet écht te kopen en de waarde van het fonds enkel “synthetisch” te laten op- en neergaan met de waarde van de bestanddelen)
Het zijn dus allemaal trackers of “schaduwfondsen”. Zij schaduwen, of spiegelen, de evolutie van hun bestanddelen.
Het verschil met een “gewoon” fonds is dat de samenstelling niet verandert. Er kan wel meer geld zitten in een tracker-fonds, maar dat is dan meer van hetzelfde.
Enkel als zij een index schaduwen, zoals een Bel-20, of Dow Jones, of Dax, enzovoort, zijn het index-fondsen (of index-trackers).
Index-fondsen zijn dus een sub-vorm van tracker-fondsen. Trackers kunnen gelijk wat tracken, terwijl index-fondsen dus indexen tracken.
Als het fonds dan bovendien genoteerd staat op de beurs, en je het dus daar kan kopen (wat bijna steeds het geval is), is het een “exchange-traded fund” of ETF.
Het creatieve moment is dus het moment van de samenstelling. De beslissing om een bepaalde index te schaduwen, of om een bepaald bestanddeel wel of niet te tracken. Eenmaal dat gebeurd is, is het grote werk voorbij. The rest is execution.
Waarom zij zoveel succes hebben
Index-ETF’s in het bijzonder, dus trackers die marktindexen schaduwen, kennen een geweldig succes. De redenen daarvoor zijn de volgende :
- een index-fund kan het weliswaar nooit beter doen dan de markt (of meer precies : dan de index die het schaduwt), maar ook nooit slechter. Het resultaat van uw participatie in het fonds gaat perfect op en neer met het resultaat van de aandelen in de index waaruit het is samengesteld;
- dat is meer dan goed genoeg want het is toch niet mogelijk om de markt te kloppen. Volgens de “Efficiënte Markt Theorie” immers is alle informatie altijd en overal en onmiddellijk geincorporeerd in de prijszetting van aandelen en is het dus onmogelijk om iets te weten dat de rest van de markt nog niet zou weten (tenzij het illegaal is). En dus reflecteert de prijs van een aandeel altijd en overal en onmiddelijk alles wat er over dat aandeel te weten valt en is het dus onmogelijk om een mispriced aandeel te vinden en zo de markt op een consistente manier te kloppen. Met andere woorden, het is niet mogelijk om “alpha” te halen (een beter resultaat dan de markt). Stock-picking is een futile bezigheid. Het is veel beter, en efficiënter, om gewoon “in de markt” te beleggen, in zijn geheel, en dus het markt-resultaat (bèta) te halen;
- het is niet alleen beter en efficiënter, het is ook veel goedkoper. Precies omdat er na de samenstelling van het fonds geen actief beheer meer nodig is, zijn de vergoedingen te betalen aan passieve indexfondsen veel kleiner dan de vergoedingen van de actieve beheerders;
- het is dus, in de termen van Oaktree Capital, een “low-risk, low-cost and non-opinionated way to participate in the market”. Non-opinionated omdat een indexfonds alle aandelen uit de index koopt, ongeacht de prijs (of de kwaliteit van het bedrijf). Ook wel genoemd non-discretionary buying;
- het mogelijk gevaar dat je met één indexfonds te veel op één paard wedt (de Amerikaanse markt, de Belgische markt, de Europese markt, enzovoort) is makkelijk te omzeilen. Je koopt gewoon een groter indexfonds (MSCI World) of je koopt er meerdere en het diversificatie-punt is opgelost;
- indexfondsen laten toe om “macro-bets” te plaatsen, bv. om een mening uit te drukken over een land, of regio, of sector, en dat te doen op een gediversifeerde manier voor veel kleinere bedragen dan wanneer je zelf die diversificatie zou willen inbouwen;
- over de laatste 10 jaar hébben de passieve fondsen het ook gewoon beter gedaan dan de actief beheerde fondsen. Dat heeft Warren Buffett op zijn heel eigen manier aan iedereen duidelijk gemaakt. Hij is 10 jaar geleden een weddenschap aangegaan met een hedge fund manager dat die met zijn actief beheer niet in staat zou zijn het beter te doen dan een index-tracker. Die weddenschap is onlangs afgelopen en Warren heeft gewonnen. Als megafoon-argument pro passive investing kan dat tellen
Dankzij deze argumentatie kent passief investeren een fenomenaal succes.
Men schat dat ongeveer 2 triljoen (!) dollar gemigreerd is van actieve naar passieve beheerstechnieken. Alleen al in 2017 stroomde 692 miljard dollar naar indexfondsen terwijl de actief beheerde aandelenfondsen 185 miljard dollar verloren aan assets under management….
De perfectie beleggingstactiek dus ?
Wie er niet bij is, is gezien ?
Not quite…
In de volgende Stand van de Markt komen de tegenargumenten en gevaren aan bod.
Kwestie van het spannend te houden….
Maar ik kan al wel een tipje van de sluier lichten…
There are these two young fish swimming along, and they happen to meet an older fish swimming the other way, who nods at them and says, “Morning, boys, how’s the water?”
And the two young fish swim on for a bit, and then eventually one of them looks over at the other and goes, “What the hell is water?”. 1
***
wordt vervolgd…
😉
cheers !
Arne
1 David Foster Wallace in “This is Water” (2005); overgenomen uit een artikel van Artemis Capital Management
